208. Προκειμένου να είναι καλές οι μουσικές ερμηνείες ή τα αντίγραφα έργων πλαστικής τέχνης, πρέπει να παραμένουν κοντά στο πρωτότυπο, όπως συμβαίνει και με τις μεταφράσεις· όμως ούτε η μία…
81. Αν ο έρωτας δεν περιείχε το μυστικό της ζωής, θα ήταν απλώς το εγωιστικότερο πάθος ή μια ευχάριστη ασχολία αμφισβητήσιμου ίσως γούστου. 84. «Άγνοια» αποκαλούμε γενικώς την έλλειψη…
Η νύχτα του «Νυχτολογίου», της δέκατης πέμπτης ποιητικής συλλογής της Παυλίνας Παμπούδη, είναι γεμάτη ερωτήματα. Ο κόσμος μοιάζει ερμητικά κλεισμένος μέσα στο ορθάνοιχτο μυστικό του. Ταυτόσημος με το αρχέτυπό του,…
34. Μεγαλώνοντας, στην ανάμνηση των αναρίθμητων ημερών όπου συναρπαστήκαμε από το θέαμα της ανθισμένης άνοιξης ή των δέντρων γυμνών μες στο φθινόπωρο, φαίνεται να είμαστε χιλιετείς. Καθεμία περιστροφή της Γης…
1. Όταν θεωρούμε αναγκαίο να διατυπώσουμε κάτι το οποίο κρίνουμε ως οπωσδήποτε χρήσιμο για την πρόοδο των ιδεών ή για την αντίληψη της αλήθειας, δεν πρέπει να διστάζουμε: Καλύτερα να…
Η ζούγκλα Δεν είναι το ασάλευτο βάρος των μεγάλων δέντρων, ξέπνοο το εσωτερικό του ξύλου, μπλεγμένο στις παχιές κληματσίδες, οι μύγες, τα ερπετά, οι πάντοτε φοβισμένες μαϊμούδες ουρλιάζοντας…
Πράσινα Τα χαράματα ήταν μηλοπράσινα Και πράσινο κρασί ο ουρανός στον ήλιο υψωμένο Και το φεγγάρι ανάμεσα πέταλο χρυσωμένο. Τα μάτια της άνοιξε και πράσινα Έλαμψαν καθαρά, λουλούδια…
Πρώτη συνάντηση Όταν είσαι το άνθος Είμαι η σκιά που ρίχνει το άνθος Όταν είμαι η φωτιά Είσαι το κάτοπτρο που αντανακλά τη φωτιά Και όταν η Αφροδίτη φτάνει…
Μεταλλαγή Ώσπου να ’ρθείς – εγώ ήμουν εγώ. *** Σκιά Το ποτέ ξεπερασμένο παρελθόν, το πάντοτε καινούργιο μέλλον: ο ουρανός εντός σου, εντός μου η γη.…
VI ΚΑΙ ρώτησα την Αλταγόρα: «Ποιος είμαι;» Κι έπειτα: «Γιατί είμαι εδώ;» Κι εκείνη γέλασε. Η Αλταγόρα μού έμαθε να ερμηνεύω τα όνειρα. Κι ενώ μου μιλούσε πρόσεξα δύο γαλανά…
μνήμη Δ.Π. Παπαδίτσα Σπάζαν οι ουρανοί τα κελύφη του πόνου και άναβαν εφτά οι νύχτες μου βαθιά στο χώμα εφτά φορές που φώναξα κι όλο γέμιζε πέτρες το στόμα…
στην Ελένη Λαδιά* Ολόσαρκος ο θόλος αίνιγμα κλεισμένο στ’ όνομά της μοίρες νερά που μίλησαν βαθιά μες στη λαλιά της και βγάζουν ώς τη μέρα – κλήματα πλάι…
