Σοφία Ελευθερίου: ΣΟΚΟΛΑΤΕΝΙΑ ΑΥΓΑ
Μεγάλο Σάββατο με ήλιο μπόλικο. Είναι στο σπίτι της γιαγιάς της στο παλιό Αιτωλικό. Τη λένε Ζεραλντίν. Χτες μάζεψε κλαράκια κι άχυρα για να φτιάξει φωλιές στον κήπο. Δίπλα στις…
Μεγάλο Σάββατο με ήλιο μπόλικο. Είναι στο σπίτι της γιαγιάς της στο παλιό Αιτωλικό. Τη λένε Ζεραλντίν. Χτες μάζεψε κλαράκια κι άχυρα για να φτιάξει φωλιές στον κήπο. Δίπλα στις…
Τίποτε δεν με ξαφνιάζει αυτή την ώρα που καλούμαι ν΄ απολογηθώ για την μεγάλη προδοσία μου στο πρόσωπο του αγαπημένου μου Δασκάλου, μετά από αιώνες σιωπής. Είναι ότι πιο δίκαιο…
Η ΠΡΩΤΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΤΗΣ VASA Ο βασιλέας της Σουηδίας με προόριζε για πλοίο πολεμικό. Εκεί που έπαιζε με τα μολυβένια στρατιωτάκια του, αυτό το σοκολατόπαιδο ο Gustavus Adolphus, επειδή βαριότανε…
Οι πόρτες που γέρασαν, οι ρυτιδιασμένες πόρτες, είναι σαν τις αφηγήσεις της γιαγιάς μου. Το πρώτο εγκεφαλικό την άφησε καθηλωμένη στο κρεβάτι, στο δεύτερο δεν μπορούσε καθόλου να μιλήσει. Οι …
Ο ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗΣ Πόσο παράξενα αντρειεύεσαι μιλώντας με τους πεθαμένους, όταν δε φτάνουν πια οι ζωντανοί που σου απομένουν. Γ. Σεφέρης Καθόμουν μες στο παλιό καφενείο, κάτω από ένα άθλιο μοτέλ…
Ο «σινεμάς» «Ήρθε ο σινεμάς, ήρθε ο σινεμάς! Ο σινεμάς θα παίξει την Κυριακή ωραίο έργο! Ήρθε ο σινεμάς στο νησί μας»! Δυο μέρες διαλαλούσε ο Γεωργάρας, ο ντελάλης,…
Κι όμως να ντρέπεσαι για την ντροπή σου βασανιστικό γίνεται καμιά φορά. Το δεκατριάχρονο κορίτσι με το ποδήλατο έπαιρνε την στροφή για το σχολείο καθημερινά χωρίς να κοιτάξει απέναντι τα…
Ήταν εκείνο το δένδρο, η μοναδική λευκή φτελιά, που είχε φυτρώσει στην άκρη του φυσικού φράχτη από κυπαρίσσια, βελανιδιές και πυράκανθους. Μια φυσική αγκαλιά που χώριζε τον κήπο του εγκαταλειμμένου…
Η γειτόνισσα Γυρνούσε από τη δουλειά κουρασμένη. Μέρα χειμωνιάτικη αλλά ζεστή με ένα ήλιο μεγάλο που σκορπούσε γενναιόδωρα φως πάνω από την ανήσυχη, κουρασμένη πόλη. Την είδε να έρχεται…
Ένας περίπατος στο δάσος —Κάτω τα μολύβια! Η εντολή ήχησε τελεσίδικη. Ωστόσο δεν ήξερα σε τι με αφορούσε, γιατί εγώ χάραζα σ' ένα ξύλο γράμματα, μ' ένα λεπίδι,…
Ο θυρωρός Ξαπλωμένος στο κρεβάτι, ασφαλής μέσα στο μικρό του μεγαλείο, αφουγκραζόταν τις στάλες της βροχής να κάνουν γκέλα στη λαμαρίνα που σκέπαζε τον ακάλυπτο, έξω απ’ το παράθυρο της…
Τα χρονικά δεν αναφέρουνε ποτέ εκείνον τον στενό φίλο τού Φερνάντο Πεσσόα, τον ποιητή των τριών στίχων που τα λέγανε όλα έναν πρώην ναυτικό με διάφορα διπλώματα ευρεσιτεχνίας που κανείς…