Έφη Φρυδά: (Δεν μπόρεσα να αντισταθώ, η εικόνα φτερούγισε λέξεις)      

Όταν είσαι παιδί  Όταν είσαι παιδί γαλάζιο πουλί φέρεις πάντα, με περηφάνια, κορώνα, στεφάνι ανεμώνες, στο κεφάλι. Μεγαλώνοντας τρομάζεις, τι πιο φυσικό; Σαν τον Μπουκόβσκι γίνεσαι. Το κρύβεις στην καρδιά…

0 Comments
Read more about the article Έφη Φρυδά:  Strangefruit / Ένας καθρέφτης 
Φρίντα Κάλο: Νεκρή φύση με παπαγάλο

Έφη Φρυδά:  Strangefruit / Ένας καθρέφτης 

Την μέρα εκείνη απ’ τους πολλούς τον καθρέφτη αυτόν της φέρανε Ούτε ίχνος σκόνης πάνω του λαμπρός μαζί κι εκείνη μέσα του. Με ευδαιμονία σιγοτραγουδούσε ανοίγοντας καλάθια με φρούτα που…

0 Comments

Νόρα Βιγιόν (aka Έφη Φρυδά): Βίνσεντ Βαν Γκογκ, Έναστρη νύχτα.

«Καμία βεβαιότητα δεν έχω, βλέποντας όμως τ’ αστέρια μπορώ να ονειρευτώ!» Βίνσεντ Βαν Γκογκ. Ο Βαν Γκογκ ζωγραφίζει την Έναστρη νύχτα από το κελί του στο άσυλο φρενοβλαβών του Σαιντ…

2 Comments

Έφη Φρυδά: Πικραλίδα, η ανατροπέας – Alias,  να πεθάνει ο χάρος

Χαμηλότατο, έρπεις σχεδόν καταγής, ενοχλητικό έως και βλαβερό ζιζάνιο, φυτρώνεις παντού, ραδίκι μου σεμνό και ανεπιτήδευτο. Το πατάς και ενοχή καμία. Βλέπεις, φυτρώνεις από μόνο σου, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια…

0 Comments

Σύλβια Πλαθ: Τουλίπες (Μτφρ: Έφη Φρυδά)  

  Οι τουλίπες είναι πολύ θερμόαιμες, εδώ έχουμε χειμώνα. Κοίτα πόσο λευκά ειν' όλα, πόσο αθόρυβα, πόσο αδιάβατα απ’ το χιόνι. Μαθαίνω τη γαλήνη εδώ, ξαπλωμένη ήσυχα μόνη Καθώς το…

0 Comments
Read more about the article Αρσένυ Ταρκόφσκι:  Ένα ποίημα – Μτφρ. Έφη Φρυδά   
Ο ποιητής κρατώντας στην αγκαλιά του τον Αντρέι Ταρκόφσκι

Αρσένυ Ταρκόφσκι:  Ένα ποίημα – Μτφρ. Έφη Φρυδά  

Ονειρεύτηκα αυτό τ’ όνειρο κι ακόμα τ’ ονειρεύομαι   Ονειρεύτηκα αυτό τ’ όνειρο κι ακόμα τ’ ονειρεύομαι, Και κάποτε πάλι θα αυτό ξαναονειρευτώ, Κι όλα θα ξαναγίνουν, όλα θα μετενσαρκωθούν,…

0 Comments

Φραντς Κάφκα: Διηγήματα και μικρά πεζά – μετάφραση: Έφη Φρυδά  

"Αχ" είπε το ποντίκι, "ο κόσμος στενεύει κάθε μέρα. Στην αρχή ήταν τόσο πλατύς που φοβόμουν. Συνέχισα να τρέχω, και χάρηκα όταν είδα τελικά στο βάθος δεξιά και αριστερά τοίχους,…

0 Comments

Έφη Φρυδά: Σέπια

Ο ουρανός ήταν σχεδόν λευκός, ο ήλιος μεσουρανούσε απορροφώντας και το παραμικρό ίχνος υγρασίας στην αμμουδιά που είχε σπάσει, ρωγμές την διέτρεχαν σχηματίζοντας ανόμοια κομμάτια, κι ήταν σαν να έβλεπες…

0 Comments