Τ.Σ.Έλιοτ (26/9/1888 – 4/1/1965): Από τα Τέσσερα Κουαρτέτα (προδημοσίευση). Μτφρ.: Παυλίνα Παμπούδη
Βurnt Νοrtοn τοῦ λόγου δ’ ἐόντος ξυνοῦ ζώουσιν οἱ πολλοί ὡς ἰδίαν ἔχοντες φρόνησιν. I σ. 77 Ἀπόσπ. 2 ὁδός ἂνω και κάτω μία καί ὡυτή. I σ. 89…
Βurnt Νοrtοn τοῦ λόγου δ’ ἐόντος ξυνοῦ ζώουσιν οἱ πολλοί ὡς ἰδίαν ἔχοντες φρόνησιν. I σ. 77 Ἀπόσπ. 2 ὁδός ἂνω και κάτω μία καί ὡυτή. I σ. 89…
ΕΛΠΙΔΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ Δεν υπάρχει άλλη ελπίδα προς πώληση στα ράφια του σούπερ μάρκετ. (Το προϊόν γνώρισε στο παρελθόν μεγάλη επιτυχία μα η μαζική παραγωγή του σταμάτησε). Μπορείτε ωστόσο να βρείτε…
Δεν θέλω να καταδυθώ σ’ έναν αγώνα του δρόμου. Έχω τόση κούραση στους ώμους. Αφήστε με μόνον σαν πράγμα που τοποθέτησαν πάνω στο τραπέζι κι ύστερα το ξέχασαν.…
O όρος Ecopoetry παράγεται από τις ελληνικές λέξεις Οίκος και Ποίηση. Είναι η Ποίηση…
Ο Μπελάς κι ο Ρουμποτύρης, διάσημο ζευγάρι γάτες Ήταν κλόουν, γκαφατζήδες, κωμικοί και ακροβάτες. Φημισμένοι, είχαν έδρα την Πλατεία Βικτωρίας Έδρα μόνο, γιατί ήταν οπαδοί της αλητείας. Κένσιγκτον, Κόργουολ Γκάρντεν,…
Χωρίς να μας ενημερώσουν κάποιες φορές οι φίλοι αλλάζουν το τηλέφωνό τους Μ' όση φόρα κι αν πατάμε το πράσινο κουμπί παίρνοντας το παλιό νούμερο τότε αυτό δεν απαντά Κάποιες…
[Non omnis moriar...] Non omnis moriar – Τα περήφανα προσωπικά μου αγαθά Λιβάδια των τραπεζομάντηλων μου, οχυρά αδάμαστων ντουλαπιών, Απέραντα σεντόνια, πολύτιμα λινά Και φορέματα, λαμπερά…
Και όμως τα δεσμά του παρελθόντος και του μέλλοντος Συνυφασμένα μέσα στην αδυναμία του κορμιού που αλλάζει, Το ανθρώπινο γένος προστατεύουν από ουρανό και κόλαση Που η σάρκα δεν μπορεί…
Μες στην καρδιά του απέραντου σκότους, γυάλινος βώλος γυρίζει στο άπειρο. Θεία πλασμένος, Θεού μεγαλείο Δάκρυ Θεού, που κυλάει μακριά. Πιο κοντά βλέπεις το άγιο θαύμα: Βουνά, ωκεανούς, ποτάμια…
Με τη μητέρα μου είναι πολύ απλό, αρκεί να απαντήσεις σωστά σε μια μόνο ερώτηση της. Εκείνη που μετράει. Θα σου βάλει περισσότερες, για τις οποίες δεν ενδιαφέρεται πραγματικά· ύστερα,…
Την αβέβαιη ώρα πριν απ’ το ξημέρωμα Κοντά στο τελείωμα της ατέρμονης νύχτας Στο επαναλαμβανόμενο τέλος του ατελείωτου Όταν το σκοτεινό περιστέρι με την πύρινη γλώσσα Είχε περάσει πια κάτω…
Ποιητική τέχνη Να είναι ο στίχος το κλειδί Που ανοίγει χίλιες πόρτες. Ένα φύλλο πέφτει - κάτι πετάει - Να γεννηθεί ό, τι βλέπουν τα μάτια, Και να μείνει…