Δήμητρα Πλουσίου: Αυτή που με καλούσε
Αυτή που με καλούσε Οδηγούσα για ώρα. Ούτε που κατάλαβα πού έφτασα, πώς έφτασα. Ο δρόμος με είχε βγάλει σε έναν παραθαλάσσιο, ερημικό, μακρινό τόπο. Δίπλα υπήρχε ένας λάκκος…
Αυτή που με καλούσε Οδηγούσα για ώρα. Ούτε που κατάλαβα πού έφτασα, πώς έφτασα. Ο δρόμος με είχε βγάλει σε έναν παραθαλάσσιο, ερημικό, μακρινό τόπο. Δίπλα υπήρχε ένας λάκκος…
Κάθομαι ανακούρκουδα στον παλιό καναπέ με τη φθαρμένη στόφα. Ξεφυλλίζω αργά το βιβλίο με τους απόντες. Δεν έχει γράμματα, ούτε τίτλους. Αυτό μού επιτρέπει να δίνω εγώ ότι τίτλο θέλω.…
«Για μας τους εφήμερους θνητούς, η μόνη αιωνιότητα είναι η στιγμή και είναι προτιμότερο να την πιεις παρά να την κλάψεις.» Eduardo Galeano, Καθρέφτες[1] «Η στιγμή είναι ο χρόνος της…
(Κρυπτομνησία VII) Τι σου είναι, εντέλει, τα βαφτιστικά! Γεννούν, στο άκουσμά τους, προσδοκίες, ανάλογα, βέβαια, με όσα έχουμε ήδη στο μυαλό μας. Έτσι, πολύ συχνά οδεύουμε με οδηγό…
ΠΡΟΣΩΠΑ Πάμπλο Πικάσο, ζωγράφος Υβ Κλάιν, ζωγράφος Υπηρέτρια Φερνάντεθ, Έμπορος τελάρων ζωγραφικής ( Σκηνικό. Ατελιέ του Πικάσο, Παρίσι. Ένας χώρος γεμάτος καλλιτεχνική ένταση και ενέργεια. Τα τελάρα…
-Δεν μπορούμε να τα κρατήσουμε όλα, μαμά, είπε η Αλίνα στην κυρία Κασσάνδρα. –«Αυτή η τσαγιέρα δεν μας χρειάζεται, θα την βάλω στην κούτα που γράφει “Για να χαριστούν”. Αλλά…
Δια πυρός και σιδήρου Ο ήλιος, ταγμένος στην ίδια θητεία είχε προβάλλει κατακόκκινος από τις απέναντι ακτές. Το είδωλο του γλιστρούσε μαλακά στη θάλασσα, ώρα που οι σκιές γίνονται…
O ΜΠΑΡΜΠΕΡΗΣ Αν και ήταν ευκατάστατος, ποτέ δεν του 'χε ζητήσει να έρθει κατ' οίκον να τον κουρέψει. Ήταν η πρώτη φορά που του μήνυσε να 'ρθει στο σπίτι,…
Η «άλλη» - Πού γυρνάει η άλλη; - Δεν ξέρω, βόλτα μάλλον. - Χμ, μόνο βόλτες ξέρει… Να πλύνει κανα βρακί, να ξεβρομιστεί δεν…
Το μικρό παράθυρο της κουζίνας έβλεπε στον φωταγωγό. Πάντα έτσι ήταν στις παλιές πολυκατοικίες. Οι γυναίκες έπλεναν πιάτα χαζεύοντας την αμηχανία του φωτός. Οξύμωρο και το όνομα: φωταγωγός. Το φως…
Ο ΤΖΟΚΕΫ Πέρασα έξω απ' την καλύβα σου χθες, στις Τζιτζιφιές, δεν χτύπησα αλλά ήμουν σίγουρη πως δεν ήσουν, γιατί τα παντζούρια ήταν ανοιχτά, όταν είσαι εκεί ξέρω πως πάντα…
Η κυρία Μιγιούκι Ικάγουα επιβιβάστηκε στο Σινκανσέν, το Τρένο Σφαίρα, στον κεντρικό σταθμό του Τόκιο, κρατώντας ένα ελάχιστο βαλιτσάκι. Δεν θα πηγαίνει μακριά, υπολόγισε ο συνεπιβάτης που βρισκόταν ήδη στο…